The show must go on
“Ja. Klopt. SOM Today gebruiken we even niet inderdaad. Maar sommige leraren kunnen nog wel het huiswerk erop zetten, want It’s Learning ligt er nogal vaak uit. Het is ook goed om te weten dat dit programma vaak beter op de telefoon werkt dan op je computer. Dus je gaat eerst naar de roostersite. En dan naar It’s Learning. Dan kijk je bij mededelingen of natuurlijk bij bronnen.”
Aan de lijn de mentor van mijn zoon Sil (13).
Sil: “De bronnen openen niet op mijn Chromebook. Maar de leraar had het gemaild zei-die. Ja ik heb het hier.”
Ik: “Ja we zitten nu bij het lesmateriaal inderdaad. En nu op de site met het digitaal lesmateriaal. Maar ik moet daar een licentienummer invullen. En dat hebben we niet.”
“Dat kan je misschien even in de groepsapp van je klas vragen, Sil.”
We komen niet verder.
Iedere leraar organiseert zijn lessen op de eigen wijze. Microsoft Teams wordt ingezet om de lessen klassikaal te verzorgen. Het is inmiddels een wirwar van applicaties en kanalen van Whatsapp tot Teams, van SOM Today en It’s Learning tot e-mail en de website waar het rooster op wordt gepubliceerd. En dan kunnen we ook nog gewoon bellen natuurlijk. Totale puinhoop.
Het onderwijs is een race. De wedstrijd gaat koste wat kost door. De leerdoelen moeten worden gehaald, de schema’s gevolgd.
Het doet denken aan de muzikanten die tijdens het zinken van de Titanic nog uren doorspeelden. Daar waar hun spel heroïek in zich droeg, lijkt het gedrag van scholen vooral op een reflex. We schieten meteen in de operatie: “Kunnen wij het maken? Nou en of!”
Het is de scholen niet aan te rekenen: ze doen waar ze goed in zijn. Het was verstandiger geweest wanneer de scholen bij sluiting hadden gezegd: “Kinderen, jullie hebben even twee weken vrij. Geniet ervan. De leraren gebruiken deze tijd om een plan te maken.” In plaats daarvan zijn alle scholen direct in de actie geschoten. Want de lessen moeten doorgaan. We mogen niet achterop raken.
In plaats dat mijn zoon gesprekken heeft over solidariteit, groepsimmuniteit en zich verdiept in ‘Wat is een virus?” is de wiskundeleraar me aan het bestoken dat Sil zijn huiswerk nog niet heeft ingeleverd. Doe even normaal.
Laten we in vredesnaam met zijn allen achterop raken. De hele wereld valt stil. Laten we ons erbij neerleggen dat dit schooljaar anders zal zijn dan alle andere. Laten we de leerdoelen even laten voor wat ze zijn. Laten we de huidige situatie onderwerp maken van wat geleerd dient te worden. Het ligt zo voor de hand.
In plaats dat mijn zoon gesprekken heeft over solidariteit, groepsimmuniteit en zich verdiept in ‘Wat is een virus?” is de wiskundeleraar me aan het bestoken dat Sil zijn huiswerk nog niet heeft ingeleverd. Doe even normaal.
We hebben een linkse directe geïncasseerd. We zijn knocked-out.
Mijn advies: we hebben een linkse directe geïncasseerd. We zijn knocked-out. Neem even de tijd om op adem te komen. Het is geen race. Stop. Het is niet het einde van de wereld wanneer er tot de zomervakantie geen reguliere lessen worden gegeven. Ga met leerlingen in gesprek over de ontwikkelingen van vandaag.
Deze lente en zomer gaan ze nooit meer vergeten. Maak er dan ook een onvergetelijke tijd van.