“Op 16 maart werd ik pizzabezorger”​

Tegenover mij zit mijn maat Dieter Möckelmann. Hij kijkt opgewekt voor zich uit. Fit. “Ik ben door een diep dal gegaan, gaat hij verder.” Ik weet wat hij bedoelt, want we werken al ruim 6 jaar intensief samen. Ons lot is in die tijd bijna bovennatuurlijk verbonden geweest. In die tijd zijn we beiden gescheiden. En ook hertrouwd. We hebben samen veel successen gevierd, maar ook veel ellende gedeeld. We trokken gelijk op. Lotsverbonden.

Op 16 maart werd onze wereld stilgezet. Onze evenementen konden we afbellen. Inkomsten droogden op. En we gingen als gekken aan de slag. We hebben nog nooit zo hard gewerkt en zo weinig geld verdiend. Ikzelf voelde me als een bokser die op 16 maart werd neergeslagen. En met iedere persconferentie kreeg ik opnieuw een linkse of rechtse directe. Uiteindelijk gingen we knock-out. Dieter ging pizza’s bezorgen in het bedrijf van zijn vrouw.

Het leven dwong ons om onszelf opnieuw uit te vinden. Ik zie in de ogen de zoektocht die mijn maat in zichzelf heeft doorleefd. Ik herken het. Op het podium is Dieter in zijn element. Hij is een mannetje. Dat weet hij zelf ook wel. Hij weet als geen ander een groep te inspireren. Mensen te raken. Maar hij weet het zelf even niet meer. Een wijze vrouw zei eens tegen mij:

“Goed dat je het even niet meer begrijpt. Dan kan de wijsheid beginnen.”

In kleine kring organiseert Martijn Aslander regelmatig intieme lezingen. Hij had Dieter uitgenodigd. Vertel je verhaal van je zwembad: de Fuut. Martijn had intuïtief aangevoeld dat dit belangrijk was. Het zou een spreekbeurt worden die Dieter zou veranderen. Want normaal gesproken praat Dieter over onderwijs en ICT. Als een belerende dominee houdt hij leraren een spiegel voor. Hij laat ze lachen, maar ook niet zelden een traantje wegpinken.

Deze lezing zou een lezing worden met grote impact. Voor de spreker zelf. Want hij putte diep in zichzelf, stelde zich kwetsbaar op en deelde met de groep waar het echt om ging: “We zijn een gemeenschap. We zijn samen”. Als je het filmpje ziet kan je na de laatste zin, bij Dieter de vertwijfeling van zijn gezicht aflezen: “WTF is hier gebeurd?”

En vier maanden later begrijpt hij het nog steeds niet helemaal: “Die lezing ging helemaal nergens over. Over een zwembad.” Maar Dieter, in deze spreekbeurt komt alles samen waar jij voor staat. Je bent een man van gemeenschapszin. Je maakt mensen ervan bewust dat ze bij elkaar horen. Je weet hen zo te raken dat ze zich weer helder herinneren waarom ze ooit voor het vak van leraar kozen. Je maakt hen ook betrokken zodat ze hun verantwoordelijkheid nemen. En daardoor zet je iets in beweging. Bewustwording, Betrokkenheid en Beweging. Dat is waar je voor staat.

Web Dev
Geen Reacties

Sorry, het reactieformulier is op dit moment gesloten.