Ken je dit filmpje? Hilarisch. In en op. Ik moest er aan denken omdat de vloer van alle openbare ruimtes zijn volgeplakt met stickers: “Afstand houden” en “Wachten achter de lijn”.

Met wachten achter de lijn, wordt dan bedoeld: wacht vóór de lijn. Als ik er achter moet wachten, dan stap ik er namelijk eerst overheen. Dan ben ik achter de lijn.

Het heeft te maken met perspectief. Het is gewoon verdomd moeilijk om je te verplaatsen in de ander. We willen allemaal klantgericht werken en we zeggen dat we de burger, onze klant of leerling centraal stellen. Ondertussen delegeren we de klant, de burger en de leerling vanuit ons eigen perspectief. Denken vanuit de klant. Het blijft lastig.

“Jij legt graag dingen uit” gaf Vincent Aalbers me eens terug. “Dat klopt, maar je moet ook weten dat…” En ik vervolgde mijn betoog, alsof wat hij zei niet echt ter zake deed. Ik wilde mijn gelijk halen, zoals ik dat meestal doe. Hij moest achter de lijn blijven.

Ik ontdekte dit jaar dat gelijk hebben niet altijd dingen beter maakt. Ik ben gaan luisteren. Ik hoef minder de ander te overtuigen. Ik merk dat een zeker comfort, of het kunnen verdragen van discomfort zoals Jacqui Brassey ons leert, noodzakelijk is om de ruimte tussen ons te ontdekken. Het is een rijk gevoel om te kunnen rusten in je eigen bewustzijn, en je oprecht te kunnen verplaatsen in de ander.

Wijsheid komt met de jaren. 🙂