Vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw leven we in een dienstensamenleving, waarin de verwerking van informatie steeds belangrijker werd. De manier waarop we die informatie gebruiken en verwerken, is sindsdien ingrijpend veranderd. Waar we oorspronkelijk informatie analoog opsloegen en verwerkten, in kaartenbakken, ponskaarten en ordners, werd die informatie in de loop van de jaren tachtig digitaal. Informatie bleef in eerst lokaal digitaal: gebonden aan een fysieke drager. We maakten gebruik van digitale gegevens op harde schijven, floppy disks, tapes en computers. Sinds het internet snel en laagdrempelig toegankelijk is geworden, is informatie verbonden digitaal geworden.

Je kunt de evolutie van informatie vergelijken met aggregatietoestanden van water. In de jaren zestig was informatie als ijs: log, kwetsbaar en moeilijk te verplaatsen. De digitalisering deed de informatie smelten tot vloeibaar water: makkelijker te verplaatsen omdat je het rond kunt pompen, maar nog steeds slechts lokaal beschikbaar. Met snel en betaalbaar internet is informatie als gas geworden: vrijwel altijd en overal beschikbaar. Door deze ‘cloud’ zijn wij in toenemende mate met alles en iedereen verbonden. We noemen dit een digitaal verbonden samenleving.

Een Illustratie van deze evolutie is hoe wij naar muziek luisteren. Vroeger konden we alleen muziek beluisteren in aanwezigheid van iemand die muziek maakte. Later werd het mogelijk om opnames te maken en analoog vast te leggen op langspeelplaten, die we thuis op een platenspeler konden afspelen. Vanaf de jaren tachtig werd het gebruikelijk om muziek digitaal vast te leggen op cd’s. Dankzij de digitalisering werd de geluidskwaliteit beter, maar nog steeds was de muziek vooral lokaal beschikbaar (je had nog steeds een muziekdrager nodig). Tegenwoordig is muziek altijd en overal te beluisteren via streamingdiensten.

Telkens wanneer er in de geschiedenis een verschuiving plaatsvindt in de dominante grondstof, heeft dit effect op de vaardigheden die voor de verwerking ervan nodig zijn. Dit is nu ook gaande.

De digitaal verbonden samenleving heeft een zeer dynamisch en veranderlijk karakter. Om succesvol te kunnen leven en werken in deze 21e eeuw, moeten we ons kunnen aanpassen en nieuwe typen vaardigheden ontwikkelen. Het hele palet van 21e-eeuwse vaardigheden noemen wij digitale intelligentie. Met digitale intelligentie bedoelen we dus niet het slim kunnen omgaan met digitale toepassingen, en ook niet kunstmatige intelligentie. Je zou het als volgt kunnen definiëren:

Digitale intelligentie is het vermogen om alert, verstandig en behendig te kunnen schakelen tussen vaardigheden die een digitaal verbonden samenleving van ons vereist.